De pai pintor (Camilo Díaz Baliño), na súa casa tiñan lugar xuntanzas diversas relacionadas coas Irmandades da Fala. O seu pai morreu cos primeiros movementos da Guerra civil española, o que fixo que Isaac tivera que agocharse. Pasou logo a traballar como rotulista en A Coruña. Despois da guerra, cursou estudos na Escola de Belas Artes. A partir de ahí comeza a súa participación pública. En 1941 participou na primeira experiencia española sobre deseño industrial, e en 1942 unha viaxe de estudos en Italia. Pasou logo a ser profesor na Escola Superior de Belas Artes de Barcelona e comezou as exposicións en España e no extranxeiro (Europa e América)Abandoa despois as artes plásticas, pasando á cerámica e fundando con outros socios fábrica de Cerámicas do Castro no 'Castro de Samoedo (Sada), o que repite na Arxentina, onde construiu xunto con outros destacados galegistas o 'Laboratorio de Formas', precursor de outras actividades de desenvolvemento como as levadas a cabo na Cerámica de Sargadelos, o Museo Carlos Maside, a editorial Edicións do Castro, o Seminario de Estudos Galegos, etc.
Recibiu moitas distincións e recoñecementos, como o Pedrón de Ouro (1976), a Medalla de Ouro e Fillo Predilecto da cidade de Santiago de Compostela (1988) Como escritor de ensaio e crítica, destacan 'Xente do meu Rueiro', 'O ángulo de pedra', 'Galicia Hoy' (xunto con Luis Seoane, 'Paco Pixiñas' (con Celso Emilio Ferreiro), 'El Marqués de Sargadelos', 'Castelao', etc, a máis de unha morea de artigos en xornais (na actualidade, corentemente en 'La Voz de Galicia', consultable en internet).
No hay comentarios:
Publicar un comentario