Houbo dúas etapas na creación do Balneario, a primeira foi a de Enrique Peinador Vela (1847-1917), respaldado polo seu irmán Ramón. O descubridor, o emprendedor visionario e protagonista deste fermoso e incrible proxecto foi o seu fillo Enrique Peinador Lines (1880-1940). Ramón como irmán na sombra, asumiu a xerencia dun balneario xa consolidado, en que introduciu criterios de innovación para o seu desenvolvemento empresarial e ao que insuflou a súa sensibilidade cultural e galeguista.
A súa dirección, desde 1906, foi o de toda unha Belle Époque en que Mondariz, do que se segregou en 1924 Mondariz-Balneario, foi un lugar de cita estivais das clases acomodadas, con bañistas vidos de lugares tan loxanos como Porto Rico, Uruguai, Brasil, Chile, México, Costa Rica, Estados Unidos, Francia e Alemaña, ademais dos peninsulares, españois e portugueses. Non faltaron tampouco as visitas de altos diñatarios, literatos, pintores.Digamos que a súa figura foi precursora dunha tarefa necesaria: que a burguesía galega se implicase coa súa terra polo menos como mecenas ou filántropos dun galeguismo necesario e, entón, emerxente.
Enrique Peinador Vela, abriu as portas do balneario ao Rexurdimento en plena efervescencia do galeguismo: nacemento da Real Academia Galega (1906), aparición das asociacións agrarias, evolución do rexionalismo ao nacionalismo, creación das Irmandades da Fala (1916), nacemento das revistas A Nosa Terra (1916) e Nós (1920), que deu lugar a xeración que leva o seu nome (Risco, Otero Pedrayo, Cuevillas, Castelao, Losada Diéguez...), produción literaria efervescente, constitución do Seminario de Estudos Galegos (1923) e do Partido Galeguista (1931).
Entre 1915 e 1922, unha serie de intelectuais dirixidos por Ramón Cabanillas e
contaba con Enrique Peinador como editor sacaron á rúa Mondariz, unha revista culturalista. A comezos do século XX, o Balneario de Mondariz contaba cunha imprenta propia, da que saía todos os domingos do verán La Temporada, un semanario que se repartía gratuitamente entre os termalistas. Ao longo da súa existencia, La Temporada contou con colaboradores da talla de Manuel Murguía. Ademais de incluír numerosos artigos sobre o balneario, a súa historia e arredores, a revista dáballes prioridade aos temas habituais nas publicacións periódicas de carácter cultural de Galicia de principios de século.
A súa dirección, desde 1906, foi o de toda unha Belle Époque en que Mondariz, do que se segregou en 1924 Mondariz-Balneario, foi un lugar de cita estivais das clases acomodadas, con bañistas vidos de lugares tan loxanos como Porto Rico, Uruguai, Brasil, Chile, México, Costa Rica, Estados Unidos, Francia e Alemaña, ademais dos peninsulares, españois e portugueses. Non faltaron tampouco as visitas de altos diñatarios, literatos, pintores.Digamos que a súa figura foi precursora dunha tarefa necesaria: que a burguesía galega se implicase coa súa terra polo menos como mecenas ou filántropos dun galeguismo necesario e, entón, emerxente.
Enrique Peinador Vela, abriu as portas do balneario ao Rexurdimento en plena efervescencia do galeguismo: nacemento da Real Academia Galega (1906), aparición das asociacións agrarias, evolución do rexionalismo ao nacionalismo, creación das Irmandades da Fala (1916), nacemento das revistas A Nosa Terra (1916) e Nós (1920), que deu lugar a xeración que leva o seu nome (Risco, Otero Pedrayo, Cuevillas, Castelao, Losada Diéguez...), produción literaria efervescente, constitución do Seminario de Estudos Galegos (1923) e do Partido Galeguista (1931).
Entre 1915 e 1922, unha serie de intelectuais dirixidos por Ramón Cabanillas e
contaba con Enrique Peinador como editor sacaron á rúa Mondariz, unha revista culturalista. A comezos do século XX, o Balneario de Mondariz contaba cunha imprenta propia, da que saía todos os domingos do verán La Temporada, un semanario que se repartía gratuitamente entre os termalistas. Ao longo da súa existencia, La Temporada contou con colaboradores da talla de Manuel Murguía. Ademais de incluír numerosos artigos sobre o balneario, a súa historia e arredores, a revista dáballes prioridade aos temas habituais nas publicacións periódicas de carácter cultural de Galicia de principios de século.
No hay comentarios:
Publicar un comentario